Φυτικές Ίνες

Οι διατροφικές ίνες προέρχονται από το παχύ κυτταρικό τοίχωμα των φυτών και αποτελούν ένα δύσπεπτο σύμπλεγμα υδατανθράκων.

Χωρίζονται σε δυο κατηγορίες :

• ΥΔΑΤΟΔΙΑΛΥΤΕΣ: μειώνουν τα επίπεδα της χοληστερόλης. Προστατεύουν από καρδιοπάθειες.
• ΑΔΙΑΛΥΤΕΣ: μειώνουν τα επίπεδα σακχάρων του αίματος σε άτομα που πάσχουν από διαβήτη και μάλιστα , έρευνες δείχνουν ότι όσο αυξάνεται η πρόσληψη ινών, τόσο μειώνεται η ανάγκη του σώματος για ινσουλίνη !

Μαλακώνουν τα κόπρανα κ έτσι κάνουν πιο εύκολη και γρήγορη τη μετακίνηση τους μέσα στον εντερική σωλήνα. Γι αυτό το λόγο αποτελούν μέθοδο θεραπείας της δυσκοιλιότητας . Η μείωση του «χρόνου διόδου» θεωρείται επίσης ότι εξηγεί ως ένα βαθμό τη σχέση μεταξύ της πλούσιας σε ίνες διατροφής και της μείωσης του κινδύνου για εμφάνιση καρκίνου του παχέος εντέρου. Οι ίνες επίσης γεμίζουν το στομάχι και έτσι μειώνεται η όρεξη με αποτέλεσμα τη μείωση σωματικού βάρους .
Η λιγνάνη, μια ουσία που μοιάζει αρκετά με τις ίνες εμφανίζει μια μέτρια αντιοιστρογονική δράση και πιθανότητα για το λόγο αυτό, αυξημένα επίπεδα λιγνανων στα ουρά έχει συνδεθεί με την προστασία από τον καρκίνο του μαστού.

ΠΗΓΕΣ
Τα σιτηρά ολικής αλέσεως είναι πλούσια σε αδιάλυτες ίνες . Βρωμη, κριθάρι, φασόλι, φρούτα (αλλά όχι οι χυμοί τους), το βότανο psyllium και κάποια λαχανικά . Η καλύτερη πηγή λιγνανων είναι ο λιναρόσπορος.
Συνήθης δοσολογια:
Οι διατροφές δυτικού τύπου συνήθως παρέχουν μια ποσότητα γύρω στα 10 γρ. την μέρα . Ωστόσο, η προτεινόμενη πρόσληψη είναι 14γρ ανα 1.000 kcal . Δηλαδή γύρω στα 30 γρ την ημέρα για μια διατροφη ενός μέσου ενήλικα (2.000 kcal).