Ψυχογενής βουλιμία: Μία σοβαρή διατροφική διαταραχή

Μετά από χρόνια, αισθάνομαι έτοιμη να μιλήσω για κάτι που θεωρούσα ταμπού και ντρεπόμουν για αυτό. Θελω να υπάρχει στο προφίλ μου γιατί αν μια κοπέλα βοηθησω μέσω από αυτό, θα έχω εκπληρώσει τον σκοπό μου.

Ήμουν 3 έτος στο πανεπιστήμιο που σπούδαζα φιλολογία όταν ξεκίνησε ο κυκεώνας με την βουλιμία.

Μια πολύ άσχημη σχέση με το φαγητό, ένας φαύλος κύκλος υπερφαγιων και βουλιμιών που κατέληγαν σε αυτοπροκαλούμενο εμετο.

Άλλαξε η ζωή μου όλη, η ψυχολογία μου, δεν ήμουν πια ο φωτεινός άνθρωπος που ήμουν. Σκοτείνιασα. Κάθε μέρα ήταν μια άνιση μάχη με την τροφή.

Δεν είχα πει τίποτα σε κανέναν και ούτε είχα ζητήσει βοήθεια. Κάθε μέρα πίστευα ότι εκείνη θα ήταν η τελευταία φορά που θα ήμουν «αδύναμη», όπως θεωρούσα, και δε θα άφηνα να μου συμβεί πάλι αυτό.

Όμως τα χρόνια περνούσαν και η βουλιμία ήταν εκεί. Ήταν εκεί να μου στερεί την χαρά, να μου στερεί το γέλιο, την ελευθερία, την ανεμελιά.. την ΖΩΗ!!

Αποφάσισα, λοιπόν, να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου και να σπουδάσω πάνω στην διατροφή ώστε να λύσω όλα αυτά τα χιλιάδες ερωτηματικά.
Κατανόησα το πρόβλημα μου, αλλά πάλι δεν μπόρεσα να το λύσω.

Ώσπου αποφάσισα να το εκμυστηρευτώ στην μητέρα μου. Και αυτή ήταν η εναρκτήριος δύναμη μου για να το ξεπεράσω. Ήθελα να μην την απογοητεύσω, αυτή είναι η αλήθεια. Ήθελα να πετύχω επειδή με θαύμαζε! Τα κατάφερα.. αλλά τότε, πάλι δεν το έκανα για εμένα.

Και φτάνουμε στο σήμερα, για να πω σε κάθε άνθρωπο και ειδικά σε κάθε γυναίκα που με διαβάζει (και την ευχαριστώ από την καρδιά μου) να μην τα παρατάει και ότι το μοναδικό εμποδιο στην πραγματοποίηση ενός στόχου, είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.

Αγαπάω την ζωή πολύ, και τώρα μπορώ να πω ότι έχασα κάποια χρόνια από την ζωή μου ζώντας μαζι με την βουλιμία.

Ζητείστε βοήθεια, μην χάνετε την ζωή!!!