To “paddling” όπως έχει επικρατήσει στην ορολογία του “surf” είναι η κωπηλασία που κάνει ο αθλητής με τα χέρια του ενώ βρίσκεται ξαπλωμένος πάνω στη σανίδα. Είναι αναπόσπαστο στοιχείο του “surf” εφόσον καταλαμβάνει το 44-50% του συνολικού χρόνου όπου από αυτό μόνο το 5-8% του χρόνου δαπανάται την στιγμή που ο αθλητής “παίρνει” το κύμα (1,2) και πραγματοποιείται σε δύο φάσεις:
1) από την ακτογραμμή προς τη ζώνη που σπάει το κύμα (breaker zone) και 2) τη στιγμή που χρείαζεται ο αθλητής να “πάρει το κύμα” (surf zone). Η απόδοση τoυ αγωνιστικού “paddling” δεν περιλαμβάνεται στη βαθμολογία των κριτών. Ωστόσο είναι το μέσο για την επιτυχία. Κατά συνέπεια o “surfer” θα πρέπει να διαθέτει μεγάλη κωπηλατική ικανότητα και ισχύ. Όμως πώς μπορεί να βελτιωθεί η κωπηλατική δύναμη ενός “surfer”;
Το “paddling” εκτός από τεχνική και αναερόβια ικανότητα (που αναλύθηκε σε άλλο άρθρο) απαιτεί μυϊκή συναρμογή και δύναμη. Για να παραχθεί η απαιτούμενη δύναμη θα πρέπει οι αρμόδιοι μύες να δουλέψουν ταυτόχρονα και συντονισμένα. Αν δεν γίνει αυτό αργά η γρήγορα θα επέλθει ο τραυματισμός. Σκεφτείτε για παράδειγμα δυο ανθρώπους που θέλουν να σηκώσουν ένα βαρύ τραπέζι. Αν ο ένας από τους δύο είναι πιο δυνατός και σηκώσει το τραπέζι πιο γρήγορα από τον αλλόν τότε ο πρώτος θα τραυματιστεί. Το ιδίο ισχύει και στο σώμα μας. Ο πιο συνηθισμένος τραυματισμός στο “paddling” είναι η τενοντίτιδα του ώμου (σύνδρομο κολυμβητή).